Ben Pixar’ın inanılmaz eğlenceli ve iştah açıcı çizgi filmi Ratatouille’i 2007’de sinemada izlemiştim. Filmden çıktığımda karnımın guruldadığını hatırlıyorum. Bir animasyonun yemek gibi 5 boyutlu, bütün duyuları harekete geçiren bir şeyi bu kadar iyi verebildiğine inanamamıştım.
Ratatouille, Gurme fare Remy’nin köyünden çıkıp, bütün zorluklara ve her şeyden öte fare oluşuna rağmen Paris’te hayranı olduğu büyük şef Auguste Gusteau’nun restoranında yemek yapmaya başlamasının ve kendini kabul ettirmesinin, tutkusunun peşinden her şeyi bırakıp koşmasının çok ama çok eğlenceli ve tatlı hikayesi.
Filmin sonlarına doğru bir sahnede, burası bilemiyorum “spoiler” sayılır mı ama, Remy acımasız yemek eleştirmeni Anton Ego için kendine has stiliyle, rustik bir Fransız sebze yemeği olan Ratatouille hazırlıyor. Anton Ego böylesine şık bir restoranda önüne gelen köy yemeğini ağzına koyduğu anda, bu lezzet onu alıp çocukluğuna götürüyor, yemeğe bayılıyor, filmin heyecanı izlemediyseniz kaçmasın diye daha fazla anlatmıyorum. İnanılmaz hoş bir sahne, filme adını veren Ratatouille ise harikulade gözüküyor.
Seda da yazmıştı, bizim evde bu aralar aramızda girdiğimiz bir iddiayı kaybeden bir hafta boyunca yemekleri yapıyor. O hafta sıra bendeydi:) Aynı filmdeki gibi Ratatouille hazırlayıp Seda ile birlikte filmi yemeği yerken izlemeye karar verdim. Başladım araştırmaya. Filmdeki Ratatouille meğer orijinal ratatouille değilmiş. Film için danışmanlık yapan, Kaliforniya’daki French Laundry restoranın usta şefi Thomas Keller’a “Dünyanın en meşhur eleştirmeni restoranınıza gelse ve ona Ratatouille hazırmanız gerekse bunu nasıl yapardınız?” diye sormuslar. O da orijinal tarifi oldukça değiştirerek Confit Byaldi adını verdiği bu alternatif tarifi ve sunumu oluşturmuş. İşin ilginci Confit Byaldi adındaki “Byaldi” bizim güzeller güzeli sebze yemeğimiz imam bayıldıdan geliyormuş! Orijinal Ratatouille oldukça basit bir sebze yemeği, Thomas Keller’ın Confit Byaldisi ise oldukça zahmetli.
Biraz daha araştırınca şef Thomas Keller’ın yorumuyla Ratatouille tarifinin New York Times gazetesinde yayınlandığını gördüm ve orijinal tarif’ten yola çıkarak yemeği yapmaya koyuldum. Tarifin İngilizce orijinalini şu linkte görebilirsiniz: http://www.nytimes.com/2007/06/13/dining/131rrex.html
Yemeğin orijinal tarifini her zamanki gibi azıcık değiştirdim. Orijinal tarif hem yeşil kabak hem bal kabağı kullanıyor, ben evde olmadığı için bal kabağı yerine havuç kullandım çok da güzel oldu. Orijinal tarif 3 saatten uzun sürüyor ben 2.5 saatte olacak şekilde ayarladım yoksa aç kalacaktık:) işten zaten geç geliyoruz filme başlamamız 9’u buldu yemek 9 buçuk gibi hazırdı.. Lezzeti inanılmaz oldu. Bir sebze yemeği sonuçta, çok daha hızlı bir şekilde yapılabilir ama bu lezzet ve görsellik için biraz zahmet ne yazık ki şart. Filmimizi izlerken yemeğimizi afiyetle yedik ve Seda da ben de çok beğendik. Soldaki resimler filmden, sagdaki resimler ise bizden;)
The Kitchen Crashers 
Ellerinize saglik, harika gozukuyor. Zaten bu animasyonu, agzimizin suyu elektronik aletleri bozacak diye korka korka seyrediyorduk: bir de simdi gercek hale burunmusunu gorunce “limon” dusunen insan misali kivranacagiz.
Bu filmi kesinlikle ac izlememek lazim! Cok dogru soyluyorsun Big in Japan:)
Merhaba,
Dün akşam evde Big Night’ı izledim. Hani aylar önce sizden duyum bir kenara not ettiğim lezzet filmi. Filmi o kadar beğendim ki (hem bir dönem filmi olduğu için hem de aslında pek çok kavramı tartışlmaya açtığı için) dönüp sizin bloğa baktım ve bu yazıyı gördüm.
Ne kadar yaratıcı bir fikir bu böyle tanrım :) Ben de tıpkı hayal kahvem gibi sizin ratatouille’a bayıldım :) filmini ben de çok sevmiştim ama sizin fikrinizi de çok sevdim.. Sırada hangi filmi izleyeceğinizi gerçekten çok merak ettim :)
Selam Epicurious! Big Night’i begendigine cok sevindim! Bence de bircok acidan cok iyi film sadece yemekler degil yani… Ratatouille izlerken Ratatouille yeme fikrimizi sevdin demek :)Siradaki filmi biz de dusunuyoruz su anda:) Umarim guzel bir fikir buluruz…
Size bir şey söyleyeyim mi sizin yaptığınız yemekler daha iştah açıcı görünüyor!
Sahiden! Asla taraf tutmuyorum. İnanmalısınız bana…
Aaa! Ne hoş bilgiler ve ne güzel yemekler ve nefis, iştah açıcı bir bir yazı!
Ratatouille’ya ben de bayılmıştım. Acaba sizinle aynı sinemada seyretmiş olabilir miyiz?
Yazılarınız o kadar tanıdık geliyor ki neredeyse akraba olduğumuzu bile düşüneceğim.
Neyse:)
Bugün Filmekimi’nde Tost diye bir film vardı. Sabahtı. Karnım feci acımıştı.
Filmde hem ağladım hem de iyice acıktım. Nasıl oluyor derseniz seyredip yazmanızı tavsiye ederim. Durun filmin bilgilerini buraya yapıştırayım:)
Yönetmen: S.J. Clarkson
Oyuncular: Helena Bonham Carter, Ken Stott, Victoria Hamilton, Freddie Highmore
İngiltere, 2010
HDCam / Renkli / 96′
İngilizce; Türkçe altyazılı
Kokular ve tatlarla örülü bir çocukluk… Yemeğe âşık, anne-babasından çok bahçıvan ve temizlikçiye yakın bir çocuk… Limonlu bezeli kekler ve otuz yıl sonra ülkenin en sevilen yemek yazarı olacak Nigel Slater’ın gözünden 1960’ların İngiltere’si… Slater’ın acı-tatlı otobiyografik öyküsünü beyazperdeye aktaran S.J. Clarkson, aralarında Whitechapel, Life on Mars, Casualty, Eastenders ve Doctors’ın da bulunduğu birçok TV dizisinin de yönetmeni. Billy Elliot’ın senaryo yazarı Lee Hall tarafından sinemaya uyarlanan Tost, 2011 Berlin Film Festivali’nin Mutfak Sineması adlı özel bölümünde gösterildi.
Merhaba Hayal Kahvem! Bu filmi ilk firsatta izlemeye calisacagiz…Gercekten super bir hikayeye benziyor..Ayrica su Berlin Film Festivalinin Mutfak Sinemasi bolumunde baska neler varmis bilmedigimiz ona da bir goz atacagiz.. Bizi ziyaret ettigin icin cok tesekkurler;)